یا صاحب الزمان ادرکنی

سلام حضرت صاحب عزا!

دلم پریشانِ پریشان حالیِ شماست!
بی قراری ِ این شب های دل تان، بی قرار کرده عالمی را !

این شب ها اختیار اشک چشمان مان دست خودمان نیست؛
تا که میگویند “حسین” ،
سدِّ بغض می شِکَنَد و سیل اشک روان می شود!

به گمانم این بی اختیاریِ بارش چشم
و این بی تابی دل
از نوحه ی “بُنَیَّ” مادرتان است
که نه تنها دل زمینیان را بی تاب کرده،
که عرش خدا را به لرزه انداخته و آسمانیان را بی قرار ساخته!

و آن هنگام که شما شال عزا به دوش می اندازید،
آسمان ها و زمین سیاه پوش می شوند؛
و ارض و سما گوش می سپارند به نوایِ به غم نشسته ی شما و لطمه زنان اشک می ریزند؛
که با خونِ دیده می فرمایید:

“یا أهل العالم إن جدّی الحسین علیه السلام قتلوه عطشانا
 یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا؛ ”

بمیرم برای چشمانِ داغدیده
و قلب مصیبت زده ی تان، صاحب عزا!
یادم باشد این دوماه
برای تسکین قلب داغدارتان
هر صبح صدقه بدهم!
فی امان الله

#سلام آقا جان
سرتان سلامت
داغدار روضه های کربلا.