یا صاحب الزمان ادرکنی

​چشم عشّاقت نگر از ندبه ها خیس و تر است

در فراقت ناله ها با سوز اه و جگر است

قرن ها دوری نمودی از گناه و جرم ما

حاصل این جرم و دوری بین که اشک بصر است

مادری افتاد میان کوچه و نام تو برد

قائم او در پی اذنی ز ربّ کوثر است

دوره ظلمی که اکنون گشته در دنیا به پا

چاره اش تنها ظهور جمله ال حیدر ا

نادم از لطف خدایش چون شنیده این ندا

در امید دیدن زائر برای مادر است