سلام مولای ما ، مهدی جان.....
این تار ناپیدای محبت را تو از آستان معطرت به قلب خسته ام کشیده ای …
تو بی آنکه ببینمت ، اینگونه مرا بیقرار چهره ی دلربایت کرده ای …
تو بی آنکه لایق باشم ، تار و پود وجودم را با یاد خودت پیوند زده ای …
تو چشمان بی نصیبم را به مسیر سبز انتظار ، دوخته ای …
تو مرا شیفته ی خود کرده ای …
تو چقدر خوبی ، چقدر مهربانی ، چقدر عزیزی ، چقدر نزدیکی …
کاش ببینمت پیش از آنکه بمیرم …
سلام آقای من آقای دلتنگی✋