......
دوای درد ما تنها ظهور است
ظهوری کاندر ان فیض حضور است
هر ان کس کو بود غافل ز یادش
دو چشم باطنش حقّا که کور است
نگر دنیا که بی تاب ست و خسته
و شیعه بهر او در حال شور است
ندارند بیشتر از این طاقت ظلم
به تعجیل فرج در شرّ و شور است
هر ان که داده دل در دست مولا
سرانجامش همیشه غرق نور است
خوش ان کس که نگشته تابع نفس
جدا گشته ز هر چه زرّ و زور است
و نادم بین خجل گشته ز هرجرم
امیدش بر خداوند غفور است